chang

1. Mayda zarra, kukun holidagi tuproq yoki boshqa moddalar; gard, toʻzon.

1. Yolgʻiz otning changi chiqmas, changi chiqsa ham, dongʻi chiqmas. Maqol

2. Podadan oldin chang chiqarma. Maqol

3. Shoyon mehnatingning nishonasi bu — Qora qoshlaringga qoʻngan chang, gʻubor. A. Oripov

4. Toʻxta xola yuz-koʻziga koʻcha changi yopishayotganini ham payqamas edi. I. Rahim, Chin muhabbat

2. sft. Chang qoʻngan; gʻuborli.

1. [Zargarov] Xona oʻrtasida sal bukchayganicha turib, chang etigi bilan ogʻir odimlab chiqib ketgan quruvchining besoʻnaqay gavdasini horgʻin kuzatib qoldi. A. Muxtor, Boʻronlarda bordek halovat

2. Arava chang qishloq yoʻlidan chiqib, katta tosh yoʻlga tushib oldi. I. Rahim, Chin muhabbat

3. bot. Oʻsimliklarning erkak jinsiy hujayralari.

1. Ashir Haqqulov zargarlarga xos diqqat bilan bir gulning changini moʻychinak bilan olib, ikkinchi bir gulni changlayotgan ekan. S. Nurov, Narvoy

chang soʻzi qatnashgan jumlalar:

1. Qutisimon trapetsiya yoki yoy shaklidagi, sim torlar tortilgan, tirnama yoki qoʻsh choʻp bilan urib chalinadigan jarang-dor cholgʻu asbobi

1. Chang — oʻzbek xalq cholgʻu asboblari orasida eng koʻp torlisi hisoblanadi. Gazetadan

2. Labga qoʻyib, poʻlat tilini barmoq bilan turtib, nafas bilan chalinadigan kichik cholgʻu asbobi; changovuz.

3. s. t. ayn. Zil III.

Panja; changal.

1. Qochib qutulgan-man (qutulgan bilan) qayda borasan, Axiri changimda sen ham oʻlasan. Malikayi ayyor

chang soʻzi qatnashgan jumlalar: