qir

1. Narsaning beti(sirti)ni pichoq, kapgir va shu kabilar narsa bilan sidirmoq, tarashlamoq.

1. Oʻzing ham qirib qoʻygan sabziday boʻlibsan. E. Raimov, Ajab qishloq

2. kapgir bilan qozonni qirar ekan, jerkib: — Hadeb yigʻi toʻgʻrisida gapirmang, — dedi. A. Qahhor, Asror bobo

3. shundoqqina koʻrinadigan joyiga kimdir mix bilan qirib, Erkin, deb yozib qoʻyibdi. S. Ahmad, Saylanma

4. Sigiringizning qanshariga temiratki chiqibdi, namakob surkadim, nos surkadim — boʻlmadi, pichoq bilan qirib, kerosin surkash kerakmish. A. Qahhor, Yangi yer

2. Moʻy-tuklarni oʻtkir asbob bilan tarashlab, tagidan kesib olmoq; shu usulda tozalamoq.

1. Soch(ni) qirmoq.

2. Mahkam aka Sarsenboyning sochini ustarada qira boshladi. R. Fayziy, Sen yetim emassan

3. Qirgʻich, qoshiq va shu kabilar asboblar bilan sidirib maydalamoq.

1. Turp qirmoq.

2. Yoshlar kabob chaynashyapti, men boʻlsa, qovunni qirgʻichda qirib yedim. I. Rahim, Ixlos

4. Koʻplab yoki yoppasiga oʻldirmoq, qirgʻin qilmoq.

1. Dushmanni qirmoq. Zararkunandalarni qirib tashlamoq.

2. Bu qon kom desang, yana toʻkaman. Hammasini qiraman. Oybek, Tanlangan asarlar

3. Baliqchi qushlar kemiruvchilarni koʻproq qiradi. Fan va turmush

5. s. t. Koʻplab, koʻp miqdorda yigʻmoq, toʻplamoq, qoʻlga kiritmoq, oʻlja qilmoq.

1. Bolalar olchani rosa qiribdi.

2. Gaplariga qaraganda, u bir necha maktabda hisobdan dars berar va pulni kirar edi. P. Tursun, Oʻqituvchi

qir soʻzi qatnashgan jumlalar: