yovvoyi

1. Xonakilashmagan, tabiat quchogʻida erkin hayot kechiruvchi (hayvon, parrandalar haqida).

1. Yovvoyi mushuk. Yovvoyi kaptar. Yovvoyi echki.

2. Madaniylashtirilmagan, oʻz holicha, tabiiy holatda oʻsadigan; zararli, ziyon keltiruvchi.

1. Yovvoyi olma.

2. Xilma-xil yovvoyi gullar tevaragida rang-barang kapalaklar bazm quradi, asalarilar gʻuvullaydi. J. Abdullaxonov, Oriyat

3. Sidiqjon kattakon yovvoyi jiyda tagida toʻxtab, Sharofatni kutdi. A. Qahhor, Qoʻshchinor chiroqlari

4. Darhaqiqat, salgina xotirjam boʻldingmi, yovvoyi oʻtlar oʻsib ketadi-yu, gʻoʻzalarni siqib tashlaydi. Sh. Rashidov, Boʻrondan kuchli

3. Oʻzlashtirilmagan, ishlanmagan (yer-joy haqida).

1. Ilgari bu yerlar ham jarliklar, yovvoyi sayhonliklardan iborat edi. Gazetadan

2. Yovvoyi choʻl buyuk kenglikda Menga borin ochib tashladi. Sh. Rahmon, Yurak qirralari

4. Qoʻrqinchli, vahimali, dahshatli.

1. Yovvoyi ovoz.

2. Boʻron yovvoyi bir kuch bilan oʻkirardi. S. Anorboyev, Oqsoy

3. Sharif tarraning yovvoyi chinqirigʻini eshitgandek boʻldi. S. Siyoyev, Yorugʻlik

5. Madaniyatning ibtidoiy bosqichiga xos; qoloq.

1. Sahroda arablarning badaviy degan yovvoyi toifasi bor ekan. M. Ismoiliy, Fargʻona tong otguncha

6. koʻchma Odamga aralashmaydigan; begona, odamovi, yot.

1. Odamlardan qochaman, Yovvoyi bir holim bor! Mirtemir

yovvoyi soʻzi qatnashgan jumlalar: